Blog 10 - Europa roadtrip - Bosnië: waar de Balkan écht begint

Waar we jullie de vorige keer achter lieten in de bergen van Kroatië, gaan we nu de grens met Bosnië over om de verborgen schatten van dit land te ontdekken. Het land is immers nog relatief onbekend bij de Westerse toerist en wordt vooral geassocieerd met oorlog. We zullen zien wat we op ons pad krijgen!

Het avontuur begon al voor de grens van Bosnië, bij het uitchecken in Kroatië om precies te zijn. Daar werd Sven na de paspoortcontrole gesommeerd aan de rechterzijde te parkeren. Zo gezegd zo gedaan, wij gaan niet moeilijk doen. De toon werd al snel gezet toen we op ons donder kregen dat we te ver waren doorgereden. Waarop Sven meteen aan gaf dat dit toch echt rechts was en dat we anders midden op de weg stonden. We stonden trouwens ook echt maar vier meter van het douanehuisje. Na dit wat ongemakkelijke begin werd het alleen maar ongemakkelijker. De vrouwelijke douanebeambte wilde alle vakjes in de voorzijde van de auto bekijken, waarbij ze al snel drie zaklampen vond. Vol verbazing vroeg ze wat wij in hemelsnaam met zoveel zaklampen moesten. Tja, we zijn nu eenmaal aan het kamperen. Om het zaklamp verhaal nog ongemakkelijker te maken vond ze een langwerpige zaklamp die meteen de stempel ‘knuppel’ kreeg. Wij zeiden haar direct dat dit toch echt een zaklamp was en echt geen knuppel. Ze was het niet met ons eens en begon meteen met de term ‘verboden wapenbezit’ te gooien. Een beschuldiging die je niet graag hoort bij de grens. Na veel heen en weer gesteggel vroeg ze uiteindelijk heel random naar de tijd, waarbij Sven heel tactisch een wat latere tijd noemde. Meteen gaf ze aan dat haar dienst er op zat en dat ze het voor deze ene keer bij een waarschuwing liet. Daar kwamen we goed van af, want dit scheelde ons in ieder geval een boete van enkele honderden euro’s óf een ritje naar het politiebureau. Snel verstoppen dat ding en de grens met Bosnië over. Hier werden wij helaas nogmaals aan de kant gezet. Nu gelukkig alleen met de opmerking dat Rafiki een gave bak was om mee te jagen... Goedemiddag Bosnië! 

Onze eerste nacht in Bosnië was meteen een hele mooie! We hadden een plekje gevonden bovenop een heuvel met een dik uitzicht over de vallei! Dit unieke plekje was natuurlijk alleen te bereiken met een 4x4 en we kwamen verder dan ook niemand tegen. De eerste avond was het dus meteen genieten van de rust en de zonsondergang.

Bosnië luidde niet alleen de echte Balkan in, het was voor ons ook het eerste land waarbij wij echt konden gaan wildkamperen. En dat is super, want het kost niks, maar nog belangrijker: je kan zelf de vetste plekken op zoeken! Enige puntje is dat een douche dus ontbreekt, maar daarvoor zoeken wij gewoon het water op. Eén van de eerste ‘douchestops’ was dan ook het Ramsko Jezero. Dit stuwmeer was heerlijk warm (bijna té warm!) en gaf ons de mogelijkheid ons even op te ‘frissen’.

Met deze warme temperaturen doken we het liefst elke dag in het water. Na een lange dag touren vanaf het Ramsko Jezero kwamen we dan ook langs een rivier die ons even mocht opfrissen. Wat was dit water koud! Waarbij het water in het stuwmeer heerlijk warm was, kwam dit water recht uit de koude bergen! Het zorgde in ieder geval voor de nodige verkoeling om weer verder te kunnen rijden. Met nieuwe moed zijn we dan ook verder gereden en eindigden de dag boven in de bergen tussen de weilanden. 

Na de wildkampeer avonturen van de eerste dagen was het tijd voor een camping. Na het kijken in de campingapps besloten we naar Camping Blagaj te gaan. Het was even zoeken, maar een landingsbaan (oeps?), ‘gratis’ watermeloen en wat zandpaden later hadden we het dan toch gevonden. Wat een onverwacht paradijs was dit! Op de camping werden we hartelijk ontvangen met twee grote glazen bier en een schaal fruit. Gratis notabene! 

Onze camping was de ideale uitvalsbasis voor een bezoek aan Tekija en het zeer bekende Mostar. Tekija is de plek waar de ijskoude Buna rivier rechtstreeks uit de rotswand stroomt. Ook de inwoners van het dorp Blagaj weten dat dit uniek is en vragen dus entree voor een uitzicht op dit natuurwonder. Wij kregen van andere reizigers echter de tip om net voor de entree het loopbrugje over te gaan en dan via een steegje aan de andere kant van de rivier naar de rotswand te lopen. En wat denk je? Een beter uitzicht, voor niets!

Na dit unieke natuurspektakel was het tijd voor Mostar, het stadje van de bekende brug Stari Most. Mostar is echt een combinatie tussen de Balkan en het Midden-Oosten. Wat een leuk stadje vol met terrasjes en winkeltjes zeg. Je kunt in dit stadje perfect genieten van de rust aan het water en de gezelligheid van de terrasjes óf je kunt op ontdekking buiten het centrum, waar de gevolgen van de oorlog nog duidelijk zichtbaar zijn.

Na ons verblijf bij Mostar gingen we op pad naar de Bosnische hoofdstad Sarajevo, waarbij het onderweg weer tijd was voor een nacht in het wild. Het blijkt dat wij de meest mooie plekjes vooral vinden in de bergen. Daar vinden wij de beste uitzichten, staan we rustig en is oom agent nergens te bekennen :). Het viel ons deze keer niet helemaal mee om een plekje te vinden. Toch hadden we op Google Maps een mogelijk geschikte plek gespot. Na wat heuvels en kilometers zandpad kwamen we daar aan. Wat bleek, wij waren niet de enigen die deze plek hadden ontdekt! Vier overlanders stonden daar tussen de bomen. Na een kennismaking hoorden we nóg een auto aankomen. Het was een overland-stel dat wij al eerder tegen waren gekomen op de camping bij Mostar! Wat een toeval! Deze avond aten we samen en wisselden we spannende (uiteraard Land Rover-) verhalen met elkaar uit.

De volgende dag kwamen we aan bij Sarajevo. Een levendige stad met een zeer gezellig centrum vol met terrasjes en winkeltjes. Net als bij Mostar geldt hier ook dat het centrum zeer gezellig is, maar dat je in de buitenwijken de gevolgen van de oorlog nog goed kan zien. Een interessante ervaring om later nog eens over na te denken. We hebben in deze stad heerlijk rond gewandeld, gewinkeld en het kasteel bezocht.

Na de drukte van de stad was het voor ons tijd voor de natuur. Op naar Nationaal Park Sutjeska dus! Wij zouden onszelf niet zijn als we op weg naar dit mooie natuurgebied niet van de doorgaande weg zouden gaan. We wilden avontuur en bovendien even zwemmen om onszelf op te frissen. Na vele kilometers zandpad, gevallen bomen en takken zagen, kwamen we bij een rivier aan. Hier moesten we echter eerst even een brug over. En die had eerst even een inspectie nodig.. Na onze goedkeuring zijn we overgestoken, waarna we te voet afdaalde naar het water. Wat we toen zagen liet onze harten sneller kloppen en even kwamen de woorden ‘oh shit’ naar boven. De steunpilaar van de brug bleek deels ingestort te zijn.. Wat hadden wij geluk gehad!

We zijn inmiddels bijna bij het Nationaal park. Tijdens onze zoektocht naar het beste plekje (om de volgende dag gemakkelijk de natuur in te kunnen), stopte er een auto langs ons. We vroegen ons direct af wat deze man van ons moest: wilde hij ons helpen of mochten we hier niet rijden? Al snel bleek dat hij super geïnteresseerd was in onze reis en stelde zich voor als Goran. Samen met vrienden was hij een 'camp' aan het opzetten in de bergen. "Come with me, I have a camp." Een enthousiaste uitnodiging, waarbij wij er gratis mochten verblijven. Na een kort moment van twijfel besloten we hem te volgen. We gingen de bergen in, waarbij het gravelpad veranderde in een uitgesleten zandpad. Het laatste stuk vloog Goran omhoog met zijn licht beladen pick-up. Dit stukje was voor ons nogal heftig en dus werden Low-Gear en Diff-Lock ingeschakeld. Eenmaal boven was Goran zichtbaar onder de indruk dat wij ook omhoog waren komen rijden, tja wat moesten we anders.. (hoppa, 4x4 Land Rover!). Goran vertelde ons dat dit zeer moeilijk te berijden pad binnen enkele dagen opnieuw aangelegd zou worden om het kamp beter bereikbaar te maken.

Zo blij dat Goran met ons was als gasten, waren wij blij verrast met zijn mooie kamp! Een kamp, dat was het zeker: enkele blokhutjes, een kampvuurplaats, bier én de bergen op de achtergrond. Zijn kamp was nog in aanbouw en moet volgend jaar gasten gaan ontvangen. Naar ons idee is dit echt wel één van de mooiste campingplekjes van Bosnië, veel potentie dus! Interesse om deze plek ook te ontdekken? Neem dan even contact met ons op en wie weet krijg je korting bij onze inmiddels grote vriend Goran!

Hoe leuk Goran zijn kamp ook was, wij kwamen voor de natuur. De volgende dag gingen we dan ook, op advies van Goran, naar de top van de Volujak hiken. We hadden uitleg gekregen, maar wisten de route toch weer kwijt te raken. Het pad omhoog was nergens te bekennen en dus besloten wij recht de helling op te gaan. Wat een uitdaging vol schuine stukken en heuvels. Het was een hele opgave om een juiste route te vinden, maar uiteindelijk stonden we boven. Wauw! 

Met dit fantastische uitzicht kwam voor ons een einde aan het Bosnië avontuur. In de volgende blog gaan we nog even terug naar Kroatië, om daarna door te rijden naar het mooie Montenegro. Stay tuned! 

Geschreven door: Tobias van Krieken