Blog 8 - Europa roadtrip - Slovenië; het land vol verrassingen

Slovenië is het land wat meestal vlug gepasseerd wordt op weg naar de stranden van Kroatië. Wij wisten dan ook niet wat we moesten verwachten. Toch zou het logisch zijn als het qua omgeving en natuur een overgang zou zijn van Oostenrijk naar Kroatië. Op een bepaalde manier was dit ook zo, maar wat vooral opviel was dat Slovenië vooral 'wilder' is. Waar het in Oostenrijk veelal strakke (wel kruidenrijke) weilanden zijn, en Kroatië vooral heel dor en droog is, is Slovenië meer te vergelijken met Scandinavië. In Slovenië vindt je namelijk nog grote natuurlijke bossen en bovendien zijn de weilanden een stuk natuurlijker en kleinschaliger. Tevens is dit het land waar de wolven en beren nog vrolijk rond lopen! 

Onze eerste stop in Slovenië was niet zo 'wild', dit was namelijk het meer van Bled, gelegen bij het gelijknamige dorpje. Dit sfeervolle meer wordt ook wel de spa van de Alpen genoemd. De regio rondom het meer staat bekend om zijn rustgevende en helende werking. Of het helend is, dat weten wij niet... maar rustgevend is het zeker, en bovendien machtig mooi. Het meer wordt omringd door groene heuvels en bergen, met op de achtergrond de hoge sneeuwtoppen van Slovenië en Oostenrijk. Het water van het meer zelf is zo helder, dat je eenvoudig enkele meters diep kan kijken. 

Het meer krijgt nog meer charme door het eiland met kerkje dat in het midden ligt én het middeleeuwse kasteel dat op een helling recht aan het meer gebouwd is. Rondom het hele meer ligt een wandelpad met af en toe zelfs een wandelvlonder boven het water. Hier hebben wij natuurlijk mooi gebruik van gemaakt tijdens een leuke avondwandeling. Je bent in ongeveer 1,5 uur rond. We hebben hier bij het meer voornamelijk rustig aan gedaan met alleen een wandeling rond het meer, een hike naar het kasteel en een bezoek aan het dorpje. Verder hebben we lekker gezwommen in het warme schone water van het meer.

Vlakbij het meer van Bled vindt je de Savica waterval. Deze 78 meter hoge waterval is zeer bekend in de regio, een groot deel van de bezoekers aan Bled gaat dan ook naar deze waterval toe. Vanuit Bled zijn we dan ook hier naar toe gereden. Eenmaal daar kwamen we er achter dat er entree werd gevraagd en hebben we natuurlijk even geprobeerd een gratis ‘ingang’ te vinden. Dit viel echter niet mee en we hebben dan ook maar gewoon betaald. De waterval was in ieder geval zeker de moeite waard om te bezoeken! Niet alleen de waterval is heel mooi, ook de wandeling er naar toe gaat door hele mooie oude bossen en langs rotspartijen. 

Wij zouden onszelf niet zijn als we ook niet even van de normale paden af gaan. We hadden dan ook besloten om nog even een rotshelling op te klimmen om een nóg beter uitzicht zonder mensen op de waterval te krijgen. De waterval kregen we uiteindelijk niet meer te zien, maar de wandeling was leuk! Wat we op dit ‘zijweggetje’ wel kregen was een aanval van teken! Ze leken letterlijk overal te zitten, snel naar beneden dus en daarna de kleren uit om te checken of ze niet op ongewenste plekjes terecht waren gekomen.

Het was al even geleden dat we een echte hike hadden gedaan, we konden dan ook niet wachten om snel door te rijden naar het Triglav National Park. De route naar dit nationale park leidt je van de gebaande wegen en laat je echt kennis maken met de schoonheid van Slovenië. Via een bergpas kwamen we door het National Park gereden, wat ongelooflijk mooi is het en bovendien heel puur. We hadden besloten dat we de Travnik berg wilden gaan beklimmen en hadden dan ook een camping uitgekozen die hier in de buurt lag. Bij deze kleinschalige camping bestonden geen afgezette plaatsen, je mocht gaan en staan waar je zelf wilde. Natuurlijk kozen wij voor een plekje aan het water, recht aan een blokhutje. Met het onweer wat we 's avonds kregen was dit blokhutje geen overbodige luxe.

De volgende dag was het dan tijd voor de klim naar de top van de Travnik. Wij hadden dit doel zelf uitgekozen en hadden geen kaart of dergelijke. We zagen vanaf beneden wel een aantal paadjes lopen en hadden bedacht dat we vanzelf bij de top uit zouden komen. Viel dit weer even tegen haha. Het paadje was in het begin nog duidelijk te zien, maar na verloop van tijd verwilderde het paadje steeds meer tot het punt dat deze niet meer te zien was.

Voor ons uitkijkend, op zoek naar nieuwe paden, klommen we hoger en hoger via de ruwe ondergrond van gravel en vegetatie. Het was best pittig, maar gelukkig wel een stuk veiliger dan het avontuur in het Abruzzo National Park in Italië (zie nummer 15 van onze 22 eerste keren). Toch was het af en toe wel goed zoeken naar de veilige route omhoog, want een stukje naar links liep een steile gravelhelling die niet te belopen was. Uiteindelijk zijn we een stuk hoger gekomen waarbij we op een pad terecht kwamen. Tot onze verbazing kwamen we hier allerlei bergbeklimmers met volledige uitrusting tegen... tja dan vraag je je toch wel af of je met alleen bergschoenen de verstandige keuze hebt gemaakt.

Na wat rond kijken besloten we dat dit gedeelte van de berg nog veilig genoeg was en zijn we nóg wat hoger geklommen. Het was niet stijl, maar het was wel een pittige klim met handen en voeten over rotsblokken. Uiteindelijk leidde dit pad ons naar één van de toppen van deze bergketen en konden we zeer tevreden genieten van het uitzicht! Wat een klim was het én wat een mooie omgeving. Op dit soort uitdagingen met deze uitzichten als beloning hadden we al even gewacht.

In Oostenrijk en Slovenië hadden we van diverse andere toeristen gehoord dat we de Soĉa rivier en vallei zeker niet over mochten slaan. Deze vallei zou nog heel natuurlijk zijn en bovendien nog niet ontdekt door het massatoerisme. Eenmaal aangekomen bleek dat het inderdaad een hele mooie rivier is! Wat ons meteen opviel was de smaragdgroene kleur van het water. De rivier is inderdaad indrukwekkend om te zien, maar helemaal onontdekt was hij niet met her en der stukken waar rafters flink los kunnen gaan. Desalniettemin was dit een rivier om je hart aan op te halen!

Na de mooie Soĉa vallei was het tijd voor een citytrip naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. We waren net op pad of Sven hoorde wat tikken buiten de auto. Dit is wel vaker zo, want er zitten regelmatig steentjes tussen het grove profiel van de banden. Tobias was dus niet meteen ongerust, echter begon het na 10 minuten steeds harder te ratelen en besloot Tobias de auto snel langs de kant te zetten bij een supermarkt.

Na een korte inspectie bleek dat de waterpomp het ratelende en knarsende geluid maakte en dat hier dus iets goed mis was. We hadden een reserve waterpomp bij ons, dat was gelukkig het positieve. Om onszelf niet meteen in de nesten te werken hadden we besloten eerst met de ANWB te bellen om te informeren of er iemand bij ons in de buurt op de weg zat. Dat was niet zo, maar ze konden wel even gaan kijken voor een bevriende garage die ons op zou kunnen halen, ook al zou dit waarschijnlijk moeilijk gaan omdat het zondag was.

Inmiddels had Tobias aangegeven dat wij het zelf wel aan zouden durven, als we de zekerheid hadden dat de ANWB ons alsnog zou helpen als het fout zou gaan met de reparatie. De ANWB Wegenwacht gaf aan dat dit geen probleem was en heeft ons daarna nog even doorverbonden met de technische afdeling. Zij gaven ons nog wat tips waarna we vol vertrouwen aan deze klus begonnen.

Wat achteraf een klus van ongeveer 'n uur tot anderhalf uur zou zijn, heeft ons wel even bijna vijf uur gekost! Door wat beginnersfoutjes demonteerden we van alles, om het daarna weer te moeten monteren en vervolgens weer te moeten demonteren (tip: draai eerst de looprollen en dergelijke los voordat je de multi-riem compleet verwijderd). Na het demonteren van de waterpomp bleek de oude pakking niet echt los te komen. Gelukkig werden we al snel bijgestaan door een lokale hobbymonteur die thuis wel even wat gereedschap ging halen! Dankzij hem is de reparatie succesvol verlopen en konden we snel weer verder.

Eenmaal aangekomen bij de camperplaats bij Ljubljana konden we dan eindelijk even tot rust komen. En wat een leuke plaats was het. Deze camperplaats zat bij een restaurant en had voor de campergasten alles voorzien, van waterpunt tot douche. Wanneer je bij hem in het restaurant (goedkoop) kwam eten was het verblijf gratis. Wij maakten hier de eerste nacht dan ook mooi gebruik van. Ook al was het even wat anders dan normaal, omdat je normaal voor minder dan 10 euro p.p een drie gangen menu met vlees krijgt en wij nu graag een vega pizza wilde hebben. Dat was geen probleem en zo hebben wij lekker voordelig heerlijk gegeten en gratis overnacht.

Ljubljana is de hoofdstad van Slovenië. Ljubljana is rijk aan oude gebouwen, mooie bruggen en een aantal gezellige parken. Daarnaast zijn er ook een aantal verborgen 'schatten', waaronder de artistieke Metelkova wijk. Per fiets zijn wij vanuit de camperplaats naar de stad gegaan om deze eens goed te gaan verkennen! Het is een leuke levendige stad waar lekker veel studenten wonen, dit maakt het voor ons natuurlijk nog wat leuker (om te zien)!

Ljubljana is in één dag best goed te bezoeken. Wij hebben onder andere de bekende drie bruggen (Tromostovje), de drakenbrug en het Ljubljanski Grad (kasteel) bezocht. Ook zijn we dus naar de Metelkova wijk geweest. Om bij deze wijk te komen moet je even zoeken hoor! Want wanneer je over de straat loopt zie je eigenlijk alleen normale (flat) gebouwen en betonnen muren. Je moet echt even om het hoekje of door een opening van een betonnen muur kijken om deze pracht te ontdekken. Eenmaal gevonden kun je hier makkelijk een poos rond lopen om alle kleine artistieke werken te bekijken. Ze hebben hier van allerlei (industriële panden) huizen en kunstwerken gemaakt. Ook als je niet van kunst houdt is dit toch zeker de moeite!

Slovenië is rijk aan vele grotten. De bekendste grotten zijn de grotten van Postojna. Wij twijfelden echter tussen deze zeer bekende grotten, óf de grotten van Škocjan die wat minder bekend zijn maar wel op de UNESCO erfgoedlijst staan. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de Škocjan grotten omdat deze meer bieden voor minder geld. 

De Škocjan grotten vormen een grottenstelsel wat in de afgelopen eeuw pas ontdekt is. De basis van deze grot is de Reka rivier die er voor heeft gezorgd dat deze ondergrondse wereld ontstaan is. De rivier heeft namelijk een hele vallei onder de grond uitgesleten in dit poreuze gesteente. Hoe vet is dat! Waarbij je normaal alleen op een berg de vallei in kijkt, kijk je bij deze grot net zo'n vallei in. Maar dan onder de grond, zonder beplanting maar wél met rivier onderin. Duizenden jaren geleden bestond het grottenstelsel uit één geheel, maar er is in die periode duizenden jaren terug teveel gesteente weg gesleten waardoor twee natuurlijke 'sinkholes' zijn ontstaan. Deze 'sinkholes' hebben het stelsel opgedeeld, maar hebben wel gezorgd voor een mooie groene onderbreking van deze donkere wereld.

De Škocjan grotten waren onze laatste bezienswaardigheid in Slovenië. Na het bezoek aan de grotten zijn we doorgereden naar Italië om daar de stad Triëst te bezoeken. Deze stad lag mooi op de route naar Kroatië. We hebben deze stad meteen dezelfde avond nog bezocht, wat een zeer goede keus is gebleken. Triëst komt 's avonds echt tot leven. Overal in de stad vindt je terrasjes en barretjes, zij het aan de boulevard of in een klein steegje. De stad leent zich echt voor een nachtelijke ontdekkingsreis, op zoek naar al het moois wat het te bieden heeft.

Deze blog over Slovenië sluiten we dus af in Italië. Hierna gaan we snel door naar Kroatië, maar dat is voor de volgende keer.

Geschreven door: Tobias van Krieken